De rest van de reis

Beste lezer,

Ik heb weinig reisverhalen geschreven, gewoon omdat ik vakantie had :) Ondertussen zijn we weer thuis en heb ik zelfs alweer een werkdag er op zitten, maar om jullie toch een update te geven en het leuk is voor later om eens terug te lezen voor onszelf, toch de rest van het reisverslag hieronder.

Ik ben bij het vorige verslag blijven steken in Cahuita. Na deze plaats zijn we naar Sarapiqui gereden. Een schitterende tocht, waarvan een groot gedeelte langs de zee ging. Wij werden begeleid door een groep pelikanen. Zij vlogen lang mee op ongeveer dezelfde snelheid. Ik kon het niet laten en heb een fototoestel gepakt en vanuit de auto foto's gemaakt. Zo gaaf.

In Sarapiqui verbleven we maar één nacht. De dag van vertrekt zijn we eerst naar een wildlifepark geweest en hebben daar onder leiding van een gids een 4 uur durende wandeling gemaakt. Onder meer zagen we daar een gele slang en een hele kleine mini-kikkers.

Na de wandeling zijn we doorgereden naar La Fortuna aan de voet van de vulkaan El Arenal. Bij het bereiken van het plaatsje kwamen we er achter dat de gekregen navigatie ook al zijn eigen plan trok. Volgens de navigatie moesten wij een pad op, waarvan ik al direct zei, dit is niet goed. Richard geeft niet zomaar op, hij is tenslotte van huis uit een ict-er en vertrouwt op de techniek :) Maar het pad waar we op waren gestuurd eindigde bij een brug die half in het water hing. We hadden toen twee opties: of de 4x4 zijn werk laten doen en heel dapper door een rivier heen baggeren op weg naar de lodge of omkeren en een berijdbare weg proberen te vinden. Dat laatste maar gedaan. Aangekomen bij de lodge gaf ik wel aan dat de lodge moeilijk bereikbaar was. De receptioniste kwam dat niet onbekend voor. Een aantal maanden geleden heeft ze iemand nog met haar eigen auto uit het water moeten trekken, omdat ook die door de navigatie het water ingestuurd was. Gelukkig hebben wij besloten om om te draaien.

De volgende dag de vulkaan bezocht en hebben wij een wandeling gemaakt over hangbruggen. Leuk.... uhhhh nee.... het hoosde, geen dier te vinden, klam en bah. En ook ging hier nog eens de accu van de auto stuk (mijn schuld denk ik, lampje laten branden).

Daarna kwam Monteverde aan de beurt. Een plaatsje die hemelsbreed 30 km van La Fortuna af ligt, maar dat wel een autorit van 3 uur bleek te zijn. Een directe weg was er niet en je moest om een heel meer heen rijden om dit plaatsje te bereiken. Ook hier.... was het de navigatie die ons op de slechtste wegen bracht of was de doorgaande weg alleen maar van kiezel, klei, glibber en andersoortig materiaal ? Richard was trouwens wel blij met deze weg. In NL betaal je goud geld om een uurtje offroad te rijden, hier kregen we het urenlang gratis en voor niets :) De wegen in Monteverde staan wel bekend als "slecht", maar zo slecht is wel heel bedenkelijk.

In Monteverde was het koud en nat. Echt koud, fleecetrui-werk. De ene kant een verademing na de klamme warmte die wij al hadden ervaren, aan de andere kant.... gewoon TE koud. Op het terras van het restaurant was het wel heel gaaf. Urenlang heb ik met mijn camera gespeeld om de kolibri te fotograferen. Ook weer een lastige klus met die heel snel gaande vleugeltjes, maar het gaf wel energie. Ze werden daar gelokt met suikerwater en sommige kolibrietjes zaten zelfs stil.

Vanuit Monteverde zijn de we Rincon de la Vieja onveilig gaan maken. Onze moeie lijven verdienden een warm bad/spa en die waren bij de lodge volop te vinden, van ijskoud tot bloedheet en met uitzicht op een snelstromend riviertje. Prachtig en heerlijk. In dit park zaten heel veel vogels. Alleen.... wat zijn vogels toch snel. Tussen al het groen, waarbij de camera last heeft met scherpstellen, een scherpe foto maken is een ware uitdaging. 

Ook bij dit plaatsje lag een Nationaal Park (er zijn er nogal wat in CR, we hebben ze niet eens allemaal gezien), waar ook een vulkaan was. Uiteraard met de wandelschoenen aan de voeten zijn we weer op pad gegaan. De wandelroute naar de vulkaan zelf was te gevaarlijk en afgesloten. Wij hebben besloten om de route naar de geisers en bluppende modderpoelen te nemen. Onderweg heel wat kleine diertjes gezien, foto's gemaakt van het geblup en misselijk geworden van de zwavellucht.

Na Rincon was het de beurt aan het "laatste" echte hotel in Samara. Een plaatsje aan het strand aan de Pacifische zee. Ik was er van op de hoogte dat er dolfijnen en walvissen gespot konden worden, dus het eerste doel was om een excursie te boeken. Eerst natuurlijk even het strand en zee spotten. Gelijk maar een hapje te eten bij het strandtent en daar naar een excursie gevraagd. De betreffende ober was zeer behulpzaam, familielid enzo, je kent het wel en hij heeft er voor gezorgd dat wij de volgende ochtend opgehaald werden bij het hotel en niet lang daarna gedropt werden in een bootje waarvan ik dacht dat deze niet teveel op de zee moest gaan afdrijven. Het ding had wel 150 pk achter zich hangen en ging als een speer en liet de concurrent dan ook lekker achter zich. 

Deze boottocht was toch wel een van de hoogtepunten van de reis. Al snel werd de motor van de boot op de vrije stand gezet en mochten we het wonder van een schildpad in zee ervaren. Koppie boven water, geweldig. Niet veel later lagen we weer stil. Ik had niet gehoord wat er was gezegd en ik had echt iets van... jeetje... wat is dit... een schildpad in nood ofzo ??? Toen de boot in de juiste hoek kwam te liggen, werd het me duidelijk... een parend schildpaddenstel. Zo gaaf. Wel lastig lijkt me, met twee van die schilden die in de weg zitten. Een prachtig moment wel, ook omdat we de volgende stap al op de eerste dag van onze reis hadden mogen mee maken, het leggen van eieren. Rode draad van deze vakantie was toch wel de zeeschildpadden. Na de schildpadden diende al snel de eerste dolfijnen zich aan. Leuk, maar voor de kapitein niet genoeg. Het was walvissenseizoen en hij ging daar snel naar op zoek. Niet zonder resultaat. Ze zijn, ondanks hun grootte, toch best lastig te spotten. Ze komen boven om adem te halen om daarna weer een paar minuten niets van zichzelf te laten zien. We hadden wel mazzel, deze walvis had een kleine bij zich. Daarna nog even een het heerlijke warme zeewater mogen snorkelen.

Na Samara zijn we naar San Jose gereden. Uiteraard weer te veel vertrouwd op het navigatiesysteem van de auto (stom stom stom). Onderweg naar de hoofdstad kregen we politie-controle. Stoppen en er werd gevraagd naar tabaco. Tja.... laat Richard nou shag roken, en dat ze dat niet kennen in het buitenland :) Maar goed, ze roken er aan, mijn tas werd met de neus geinspecteerd, alle plastic zakken (en dat waren en nogal wat, diepgravend bekeken en besnuffeld). Niets van drugs te vinden, dus niet interessant. We mochten doorrijden. Ware het niet dat er één agent bleef staan en mij in het Spaans iets probeerde wijs te makend en ikke geen Spaans versta... maar goed, opeens kreeg hij een Engelse ingeving en zij "return,  return, to San Jose. Man.... wat wil je nou, zo rijd ik toch al.... dus ik wilde het even bewijzen en liet google maps zien. Oeps...duidelijk nu, we reden verkeerd. De navigatie van de auto wilde ons via een stuk zee naar de hoofdstad laten rijden. Gelukkig waren we maar 20 km verdwaald :)

Zonder verdere problemen zijn we in San Jose aangekomen, heel even kunnen slapen, om daarna via Newark (New York) terug te kunnen vliegen naar NL.

De vliegreis, zowel heen en terug, vond ik zwaar. Houston is echt chaos om over te stappen, Newark was goed te doen. Vrijdagochtend zijn we thuis gekomen, en na vele uren slaap ben ik er weer in de NL ritme terecht gekomen.

Ik heb wel een conclusie getrokken over deze reis. Het is echt zonde dat ze het mooiste en leukste gedeelte van de reis aan het begin hebben gezet. Een goede reis wordt op een bepaalde manier opgebouwd. Je begint met iets rustigs om daarna toe te werken naar een hoogtepunt. Tortuguero is echt een heel mooi en leuk en was (ook volgens medereizigers) echt HET hoogtepunt van de reis. Als je dit gebied als eerste ziet, valt de rest gewoon een beetje tegen. Ook ben je aan het begin van je reis nog aan het acclimatiseren van de reis, tijdverschil en klimaat. Jammer dus en gemiste kans. En: 9 hotels/plaatsen waren ook wat veel

Ons schema was:

12 juli        Vliegen en transfer naar hotel

12 – 13 juli    BB     Hotel Holiday Inn Downtown Aurola     San Jose

13 – 15 juli   VP      Laguna Lodge                                      Tortuguero

15 juli Transfer naar Guapiles

15 – 17 juli    BB      Bungalow Malu                                    Cahuita, Limon

15 – 27 juli   (ontvangst) auto

17 – 18 juli    BB      Ara Ambigua Lodge                           Puerto Viego de Sarapiqui

18 – 20 juli    BB      Eco Arenal                              La Fortuna (wandeling over brug)

20 – 22 juli   BB       Monteverde Cloud Forsest Lodge       Monteverde

22 – 24 juli   BB       Canon de la Vieja Lodge                     Rincon de la Vieja

24 – 26 juli   BB        Hotel Giada                                        Samara

26 – 27 juli   BB       Holiday Inn Downtown Aurola            San Jose

27 juli Transfer naar luchthaven en vliegen, aankomst 28 juli

Wat de volgende reis gaat worden en wanneer....... geen idee. Tegen de tijd dat we weer gaan, dan laten we het jullie wel weer weten.

Bedankt voor het lezen en hopelijk inspireert het om ook (weer) een reis te maken. De aarde is zo mooi, geniet er van, dicht bij huis of wat verder weg. 

Tot ziens/lezend/horend/reizend.