Gweta

Vrijdag onderweg naar Gweta. Een stukje van rond de 200 km met zo goed als zelfde weg en natuuur maar toch weer anders.
We kregen eindelijk een veterinaire controle.
En als klap op de vuurpijl zag Richard onderweg opeens een struisvogel yeaaahhh. Even een stukje in zijn achteruit op de snelweg en een foto maken. Alleen was het een schijterd en rende hard weg. Maar heb hem toch... en op het moment dat ik dit stukje type.... nog twee struisvogels. Deze heb ik vanuit de auto wat dichterbij kunnen fotograferen. Mijn dag kan niet meer stuk :):).

Ondertussen is het zaterdag.
Vanmorgen ging om half 5 de wekker (let wel. .. hier is het een uur later). Om 5 uur met een gids afgesproken om naar de zoutvlakten te rijden. Alles ging offroad. Een prachtige route. We vertrokken in het donker. Na een half uurtje kregen we een schitterende zonsopgang te zien. De weg naar de zoutvlakte schoot niet op. Telkens moesten we natuurlijk even stoppen om foto's te maken. We hadden al een zonsondergang meegemaakt, maar dit was ook niet te versmaden. Ook heel veel vogels gezien, kuddes zebra's die zij aan zij met koeien aan het grazen waren.
We zouden op de zoutvlakte gaan overnachten en op een quadbike gaan rijden maar omdat het regentijd is, ging die deal (wisten we al in nederland) niet door. Botswana is zuinig op de natuur en zij willen niet het ecologische systeem verwoesten. Maar erg nat zag het er niet uit. Allemaal scheuren waren er in de bodem te zien vanwege de droogte. De zoutvlakte is net geen woestijn omdat er iets teveel regen voor valt. Wel hebben we daar eerst ontbeten en een stukje gelopen. Wat voel je dan een klein mens. Met z'n drieën op zo'n grote vlakte. Geen grassprietje dat er groeit. Imponerend mooi.

En speciaal voor mijn dochter Kimberley :):
Hierna gingen we meerkatten of wel stokstaartjes bekijken. Zooo schattig. Het zijn er 6 die daar leven, maar als het goed is komen daar eerdaags een paar kleintjes bij. Die beestjes zijn best rap en staan geregeld stokstijf op hun achterpoten. Dit doen zij om te kijken of er vijanden aan komen.
De hele dag loopt er iemand bij deze beestjes. Ze zijn heel klein en gaan een groot terrein over. Als ze kwijt zijn zullen ze niet snel terug te vinden zijn. Deze man loopt er 7 dagen in de week. Alleen met lunchtijd zijn de beestjes even onder de grond en als het donker is. Dan mag hij zelf naar zijn "camp" in de buurt. Hij wordt door een organisatie betaald en gidsen brengen hem eten.... het zal je baan maar zijn en dat allemaal voor de toeristen.

De middag hebben we voor de verandering maar eens relaxend doorgebracht :)
Zondag een lange dag in de auto naar Kasane. Dit ligt in het ge ied Chobe waar heel veel dieren te spotten zijn. En..... de Victoria Falls !!!
We hebben al een hoop mensen gesproken en er schijnt veel water te vallen en een hoop dieren te spotten...